Kitap Bilinci

Başın öne eğilmesin Aldırma gönül aldırma Ağladığın duyulmasın Aldırma gönül, aldırma Dışarda deli dalgalar Gelip duvarları yalar Seni bu sesler oyalar Aldırma gönül, aldırma Görmesen bile denizi Yukarıya çevir gözü Deniz dibidir gökyüzü Aldırma gönül, aldırma Dertlerin kalkınca şaha Bir sitem yolla Allah’a Görecek günler var daha Aldırma gönül, aldırma Kurşun ata ata biter Yollar gide gide biter Ceza yata yata biter Aldırma gönül, aldırma SABAHATTİN ALİ

Seneler sürer her günüm Yalnız gitmekten yorgunum Zannetme sana dargınım Ben gene sana vurgunum. Başkalarına gülsem de Senden uzakta kalsam da Sevmediğini bilsem de Ben gene sana vurgunum. Dağları aşınca başım Geri kaldı her yoldaşım Gel sevgilim, gel kardaşım Ben gene sana vurgunum. Gönlüm seninkine yârdı Aynı şeyleri duyardı Ayaklarımız uyardı Ben gene sana vurgunum. İtilmiş, tekmelenmişim Doğduğum günde yanmışım Yalnız sana güvenmişim Ben gene sana vurgunum. SABAHATTİN ALİ

başım dağ saçlarım kardır deli rüzgarlarım vardır ovalar bana çok dardır benim meskenim dağlardır dağlar şehirler bana bir tuzak insan sohbetleri yasak uzak olun benden uzak benim meskenim dağlardır dağlar kalbime benzer taşları heybetli öter kuşları göğe yakındır başları benim meskenim dağlardır dağlar yarimi ellere verin sevdamı yellere verin yelleri bana gönderin benim meskenim dağlardır dağlar bir gün kadrim bilinirse ismim ağza alınırsa yerim soran bulunursa benim meskenim dağlardır dağlar SABAHATTİN ALİ

Akşam yine Yine durgunluğun vakti Ve Yine yıldızlar dans ediyor uzak vakitlerde Sessiz sessiz Gözlerimle dokundum birine Sönük ve yılgın biraz Benim gibi… *** Kanat çırpınışların mı takıldı yüregimin derinliklerinde Sönüklüğü mü anlatıyor hayatı yoksa Yoksa parlaklığı mı Bize düşen yalnızca Yıldızı seyre dalmak Ve Düşler vadisi yaratmak Gökyüzündeki ışıltıların meşalesi altında Sadece kendini mi unuttun geçmişin akıntılı sularında Yoksa umduğun düş mü kayboldu? İçinin uçurumunda

Avucuma doldu gözlerinin nemi damladı parmak uçlarımdan sessiz bir zamanın sesi olurcasına filizlenecek bir ağacın tohumlanmamış toprağında. Acıyla sevdayla senle KUCAKLAŞMA… Gülümser bir edayla açıp gökyüzüne Çırılçıplak gözlerini, Merhaba dediğin an başladı Kucaklaşma, Serpilmiş avuçlarının arasında, Bir sıcaklık hissettiğin, Hislerini paylaştığın an sevdanla Başladı kucaklaşma Yılların içinde kaybolurken anılar, Hiçbir zaman yaşamamışçasına, Büyütmüşçesine seni toprağın bağrı Açıp bekledi avuçlarını ve Bir tutamlık borç verdi karşılığını istemeden Dünyandaki son kucaklaşmana

Bir bebek gülüşünde kucaklaşma, sanki hiç bitmeyecek gibi, Yaşanılası bir sıcaklığın avucunda kucaklaşma, bir tutam tebbessüm gibi bir kitabın en güzel satırında kucaklaşma bilincin bedenlere ılık ılık yayıldığı anlarda, hislerinin sarmaladığı bir kucaklaşma bir karın sıcağından kalkan buharın serinliğinde, bir güneşin buz tutmuş köşesinden akan damlalarda, Bir ağacın en kuru yerinde Bir suyun en acı tadında ve  kucak kucak bir sevdanın sevgi dolu bakışında kucaklaşma

Güzellikleri görmek, usulca yağan yağmurların arasından görmek. Bir ağacın yaprağından damlayan bir parça hayatta görmek dünyanın güzelliklerini. O damla ki, kimi bir kokuya büründürüyor düşleri, yada bir elmanın içinde lezzet olarak çıkıyor karşımıza. Güzellikleri görmek, gökyüzünden süzülen bir ışık hüzmesinde görmek. Deniz üstünde yarattığı parıltıların içinde görmek dünyanın güzelliklerini. O ışık ki, kimi bir kokuya büründürüyor düşleri, insana ferahlık veren tuzlu deniz kokusu olarak çıkıyor karşımıza. Güzellikleri görmek, topraktan çıkan bir filiz azminde görmek. Tohumun içinden fışkırıp gökyüzüne ulaşmak için boynunu kaldırırken görmek dünyanın güzelliklerini. O filiz ki, kimi bir kokuya büründürüyor düşleri, insana cesaret veren bir azim olarak çıkıyor karşımıza.  Düşlediğin zaman karşısına çıkan her şeyde yaşayan uçsuz bucaksız bir umut dünyası. Damlanın beslediği, ışığın güçlendirdiği toprağın içinde yeşeren güzellikler. İşte güzellikleri görmek için azmeden bi