Kitap Bilinci

Yağmurun başladığı an ılık bir koku yayılır dünyaya, toprak kokusu. İnsana huzur veren, nefesini açan. Aşk zamanıdır insanın içinde. Aşık olur; Dünyaya soluk, canlılara hayat olur akar gider her şeyin içine. Islandıkça her yer hayat yeniden doğar.  Ve biter sonundan yağmur, gri bulutların dağılmasıyla. İşte o zaman renkler dans eder gök kubbenin her yerinde. Bir damlanın gücünü görürsün işte o vakit. Koskoca güneşin kudretli ışıklarının esaretini yaşatır damlacık içinde. Öyle bir kırar ki kalbini güneşin, renklerini bile tutamaz içinde. İşte en umulmadık damlanın gücünü gösterir dünya. Her yer cennetleşir, havadan nem kapan ışıklar rengarenk bir dünya yaratır yaşanılası. 

İçimizdeki Şeytan / Sabahattin Ali Macide, Balıkesir'de ailesinin yanında yaşayan ve lise yıllarında müzik öğretmeni Bedri'nin de desteğiyle piyano çalmaya başlar. Bir zaman Emine Hanım Balıkesir'e ziyarete geldiğinde Macide'yi görür ve kendisiyle İstanbul'a gelmesini ister. Babasının durumunun da kötü olmasında dolayı bu teklifi kabul edilir. Macide İstanbul'da bir konservatuvara başlar ve eğitimine devam eder. Ömer ve Nihat iki samimi arkadaştır. Birgün iki arkadaş vapurda sohbet ederken Ömer bir kıza dikkat kesilir. Kızı daha önce gördüğünü ve tanıdığını düşünmektedir. Kızla tanışmak istediğini söyleyerek yanına gider ve kızın yanında teyzesini görür ve kızla tanışma imkanı bulur. Emine Teyzesi ile konuşurken Macide'nin babasının öldüğünü ama kızın olaydan habersiz olduğunu öğrenir. Birgün arkadaşlarıyla bir yerlerde oturup birşeyler içerken Ömer birden kalkar ve Emine teyzesine gider. Ama orada durumun pekte iyi olmadığını görür. Çünkü Macide bab

Bir avuç yürek çırpıntısına hapsettik gözleri Düşler vadisinin yemyeşil arazisinde Görmek mi dersin gözündeki ışığın alevini Yaşamak mı...

İşte bugünden kalan tek şey, yorgunluğun bu denli zorlayıcı bu denli düş kırıcılığı. Bunaltıları bir kenara bırakıp güzel şeyler düşünmek istiyor yüreğim. Umutsuz bir dünyanın umutları arasına sıkışıp kalmış bir bedenin ağırlığını taşımaya çalışan bir beyinden fazla bir şey beklenmiyor. Doğru da değil. Kendimizi kandırdığımız tek ve en önem duyduğumuz şey “yarın güzel olacak”. Yarın güzel mi olacak yoksa bugünün avuntularının arasına sıkıştırılmış iki avuç hava molekülünden başka bir şey değil mi kendimizi kandırdığımız laf. Laf ya söylenmesi kolay. “Bak göreceksin yarın çok güzel olacak”. Peki bir türlü gelmeyen yarın umutları neden bu kadar fırtınalı bir havaya sokuyor. İnsan kendini neden güzel hissediyor başkası dediğinde. İnanası geliyor insanın. Çünkü inanmaya ihtiyacı var. Hayallerin düşüp bir buz parçası gibi dağılıp gideceği günü bekliyoruz belki , ama yinede “bir umut” diye sarıldığımız tek şey UMUT. Umudu umuda bağlamak ne derece başarılı kılıyor insanı. Vakit mi kazandır

Az sonra çırpınırcasına pencereden içeri girecek güneş parçalarını düşünüyorum. Elimde fincanın rengini siyaha boyamış karanlığın ürkütücü varlığıyla irkiliyorum. Biliyorum. Aydınlanan sadece gün olacak ve ben bugün sessiz sedasız geçirecek günün zorluğunu düşünüyorum. Günün umudunu kaplayan karanlığı aşamadan.

Düşler ve Gökkuşağı Fırtınalar yankılanıyor sol tarafımda, Çağıldayan nehirler kalsın bir yanımda Bir yanımda sensizlik gözlerinde hapsolan, Birde gök kuşağı olsun ışıldayan, Ellerimle çoğalttığım renkleri, Uçsuz bucaksız düşlere savuracağım rengarenk

Geldik buraya erken gidişleri yaşamak için. Ne kadar yaşarsan yaşa yinede her insanın gidişi erken bir yol ayrımına denk geliyor. Düşünmek kadar kısa bir süre yaşıyorsun ve neleri düşlediğini tahmin edemiyorsun, Bir martının çığlığında gördüm sevdayı Çığlık çığlığa Ne kadar yaklaşsam o kadar kaçarcasına Terk etti beni … Bir güneşin ışığında gördüm gözlerini Pırıl pırıl Ne kadar baksam o kadar utanırcasına Kaçtı benden … Bir balığın kuyruğuna takılıpta Boğuldun mu hiç Ne kadar çırpınırsan o kadar batarcasına Öldü bende … Bir yıldızın parıltısında gördün mü Işıl ışıl Doyururken kalbini parıltının aydınlığında Kayboldu gitti Dönmemecesine Kaçtı  benden…..